chyba ktoś mnie wreszcie zdiagnozował?!

Pisałam już wiele razy, że mam chyba depresję, że nic mi się nie chce,itp, itd. Planowałam wizytę u psychiatry, bo byłam u lekarza ogólnego, a ten po obejrzeniu moich wyników stwierdził, że jestem zdrowa jak koń i każdy tak ma, że mu się nie chce.
Jednak pod koniec sierpnia wybrałam się do endokrynologa. No i mamy sprawcę. Nie, nie, wcale nie tarczyca, hormony też w porządku. Jednak przy krzywej cukrowej z oznaczeniem jednocześnie poziomów insuliny już tak różowo nie jest. Cukier w normie, chociaż po glukozie niższy niż na czczo, bo insulina wysoka. I mamy przyczynę braku efektów odchudzania, wieczną senność.
Przechodzę na dietę nisko węglowodanową, jem 5 razy dziennie, spaceruję, pływam, ale bez szaleństw, bo wyczynowy sport może również podnieść insulinę. 
I powoli, powoli staję do pionu psychicznie. Nie jest to łatwe, kiedy teściowa pyta mnie każdego ranka jak się czuję i czy trzymam dietę. Ale się nie dam! 
W związku z powyższym, żeby utwierdzić się w swoim postanowieniu ogłaszam to Wam, moim czytelnikom (chociaż chyba już tu nikt nie zagląda i ma oczywiście rację!).
Zamierzam żyć bez cukru i jego zamienników. Zamierzam żyć bez chleba białego, ryżu białego, ziemniaków, dyni i wszystkiego co indeks glikemiczny ma powyżej 50 czegoś tam. Zamierzam żyć jedynie o jednej kawie na dobę, bez piwa, alkoholi innych też (bo mam lek co jak go połączę z alkoholem to podobno umrę na coś tam). Zamierzam 3 razy w tygodniu umiarkowanie ćwiczyć, chodzić lub pływać. W pozostałe dni musi wystarczyć aerobik na szmacie, bieg z tornistrami za dziećmi i gimnastyka przy blacie kuchennym. Zamierzam zrzucić zbędny balast kilogramów. 
Postaram się nie oglądać po 5-6 odcinków dram koreańskich, tylko pójdę o przyzwoitej porze spać. Tylko muszę przeprowadzić badania,co to jest "przyzwoita godzina do spania", bo nie wiem. 
Tych "zamierzam" mam w zanadrzu jeszcze ciut, ale .....nie od razu Kraków zbudowano....